شهيد نوراله احمدي فرزند ولي اله در سال 1342 در شهرستان خدابنده ديده به جهان گشود . او توانست تا سال اول راهنمايي را با موفقيت سپري كند ولي به دليل هجرت به شهر قدس و همچنين مشكلات خانوادگي ديگر نتوانست به تحصيل خود ادامه دهد و به كار كردن در كارخانه نساجي پرداخت ، او فرزند دوم خانواده بود و از سن چهارده سالگي به شهر قدس آمدند و پس از اين كه دوران نوجواني را سپري كردند به خدمت سربازي رفتند البته يك سال جلوتر به صورت داوطلب آزاد در ارتش عضو شدند ، مدت سه ماه آموزشي را در اروميه سپري كردند بعد از آن به خواجه عمران واقع در پيران شهر اعزام شدند كه در همان جا نيز به درجه رفيع شهادت نائل شدند . بعد از اين كه آخرين نامه خود را براي خانواده فرستادند ديگر از ايشان خبري نشد تا اين كه پدرش براي جستجوي ايشان مي رود و متوجه مي شود كه فرزندش به شهادت رسيد و هميشه يك جمله اي در بيشتر سخنانشان بود كه نشانه عشق او به پروردگارش است و آن اين جمله است كه او با خود مي گفت : من از اسارت هراسانم و ليكن عاشق شهادت هستم . و اين نشانه عشق او به ربانيت است .